|
Niedaleko stąd żyła sobie dziewczynka. Ot taka - zwyczajna jakich wiele na tym świecie.
Cóż można o niej jeszcze powiedzieć?
Zawsze uśmiechnięta, ni ładna ni brzydka, otoczona wianuszkiem znajomych, potrafiła rozbawić, pocieszyć, wysłuchać...
Dziewczynka od zawsze miała w sobie ogromne pokłady wiary, ludzi czasem już nudził ten wrodzony optymizm dziewczynki, ale ona sie nie poddawała, zarażała nim każdego
WierzyÅ‚a w Boga, w ludzi i caÅ‚y ten Å›wiat, miaÅ‚a mnóstwo nadziei na lepsze jutro, na lepszÄ… godzinÄ™, minutÄ™...
Dziewczynka miaÅ‚a również miÅ‚ość: kochaÅ‚ ja Bóg, rodzice, przyjaciele, ona również bardzo ich kochaÅ‚a i potrzebowaÅ‚a i...
w zasadzie dziewczynka miałaby wszystko, gdyby nie to, że darzyła wielkim uczuciem pewnego chłopca. Kochała go całym sercem, cała duszą, jak tylko potrafiła i tak naprawdę o wiele bardziej.
Ta nieodwzajemniona miłość była jak wielka rysa na czystej tafli lodu, jak szkiełko wybite z witraża, jak puzzle bez jednego elementu...
Ale dziewczynka nie załamywała się, nie płakała przy ludziach, nie narzekała. Starała sie mimo wszystko przekonać ludzi, że świat jest piękny, ale... czasem sama wątpiła, że jej słowa są prawdą.
Całymi wieczorami płakała, właśnie dlatego, że wierzyła, tak bardzo chciała przytulić się do owego chłopca, choćby przez chwilkę usłyszeć jego ciepły głos skierowany właśnie do niej, poczuć bicie serduszka, dotyk dłoni... ale tego nie miała, wtedy nie mogła mieć.
Dziewczynaka jednak ufała Panu Bogu. Wiedziała. Ba! Niczego nie była tak pewna jak tego, że Jezus jej pomoże.
PisaÅ‚a listy do AnioÅ‚ków, do Boga, do losu, do przeznaczenia... WiedziaÅ‚a, że z Panem nie zginie, że przyjdzie dzieÅ„, w którym wtuli siÄ™ w ramiÄ™ ukochanego. WierzyÅ‚a tak mocno, iż wiara dodaÅ‚a jej skrzydeÅ‚, dokonaÅ‚a cudu, sprawiÅ‚a, że coÅ› nieosiÄ…galnego staÅ‚o siÄ™ speÅ‚nionym marzeniem.
Jednak ciÄ…gle zadawaÅ‚a pytanie DLACZEGO? Po co ten ból, czym sobie zasÅ‚użyla... Teraz dziewczynka jest najszczeÅ›liwszÄ… kobietÄ… na Å›wiecie, przynajmniej tak sie czuje.
Ma u boku ukochanego mężczyznę, to na jego ramieniu budzi się i zasypia, z nim je kolację i go kocha jeszcze milion razy bardziej niż przedtem.
Może godzinami wpatrywać sie w jego romantyczne, ciemne jak kawa i sÅ‚odkie jak toffi oczy. Już wie, że tylko w ten sposób: czekajÄ…c cierpliwie, nie poddajÄ…c siÄ™, w smutku, cierpieniu, rozgoryczeniu i bólu, tylko zaznajÄ…c tego teraz potrafi docenić to, że on przy niej jest. Cieszyć siÄ™ każdÄ… sekundÄ… spÄ™dzonÄ… przy nim. Nie majÄ… dużo pieniÄ™dzy, ani domu z basenem, ale mimo wszystko sÄ… najwiÄ™kszymi bogaczami - majÄ… siebie.
To wiara sprawiła ten cud, pozwoliła tym młodym ludziom doczekać sie na siebie, połączyć dwie dusze, okazać największe szczęście, jego pełnię. Prawdziwą miłość. |
| Recently Spotted MembersNo members found. Be the first. |
